https://www.profitablecpmrate.com/unwk64hsz?key=0900a560fa346de7ad333c613d330cd3
ល្មើរដែលត្រូវបានគេស្គាល់តាមវិទ្យាសាស្រ្តថា Phoenix dactylifera គឺជាប្រភេទរុក្ខជាតិត្រូពិច ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់គ្រួសារ Arecaceae ។ វាត្រូវបានគេទទួលស្គាល់យ៉ាងទូលំទូលាយថាជាផ្លែឈើដែលមានជាតិផ្អែម និងសម្បូរសារធាតុចិញ្ចឹមហៅថាផ្លែល្មើរ។ ដើមល្មើរមានកំពស់ខ្ពស់ មានស្លឹកវែងដូចរោម និងដើមរឹងមាំ ហើយពួកវាលូតលាស់ក្នុងអាកាសធាតុក្តៅ និងស្ងួត។ តាមប្រវត្តិសាស្ត្រ ផ្លែល្មើរគឺជាផ្នែកសំខាន់មួយនៃវប្បធម៌នៅមជ្ឈិមបូព៌ា អាហ្រ្វិកខាងជើង និងអាស៊ីខាងត្បូង ដែលពួកវាត្រូវបានដាំដុះរាប់ពាន់ឆ្នាំសម្រាប់ផ្លែឈើដែលអាចបរិភោគបាន ផ្លែល្មើរសំបូរទៅដោយសារធាតុចិញ្ចឹមសំខាន់ៗ។
ដើមល្មើរត្រូវបានគេជឿថាមានដើមកំណើតនៅតំបន់បុរាណនៃ Mesopotamia (អ៊ីរ៉ាក់សម័យទំនើប) និងឧបទ្វីបអារ៉ាប់ដោយមានភស្តុតាងនៃការដាំដុះដែលមានអាយុកាលជាង 6,000 ឆ្នាំមកហើយ។ ពួកវារីករាលដាលពីមជ្ឈិមបូព៌ាទៅកាន់អាហ្វ្រិកខាងជើង និងផ្នែកផ្សេងទៀតនៃអាស៊ី ដោយសារការសម្របខ្លួនទៅនឹងលក្ខខណ្ឌវាលខ្សាច់ និងតម្លៃអាហារូបត្ថម្ភនៃផ្លែរបស់ពួកវា។ សព្វថ្ងៃនេះ ដើមល្មើរត្រូវបានដាំដុះនៅតំបន់ស្ងួតហួតហែង និងពាក់កណ្តាលស្ងួតជាច្រើនជុំវិញពិភពលោក ជាពិសេសនៅតំបន់ដែលមានអាកាសធាតុដែលសមស្របតាមទីកន្លែងកំណើតរបស់ពួកវា។
តើផ្លែល្មើរមានគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពដែរឬទេ បើទទួលទានលើសកម្រិត?
ខណៈពេលដែលផ្លែល្មើរមានជីវជាតិខ្ពស់ ការទទួលទានក្នុងបរិមាណច្រើនអាចមានផលប៉ះពាល់មួយចំនួន៖
១.ការឡើងទម្ងន់៖ ល្មើរមានកាឡូរីក្រាស់ ជាចម្បងដោយសារតែជាតិស្ករខ្ពស់របស់វា។ ការទទួលទានអាហារទាំងនោះច្រើនហួសប្រមាណអាចនាំឱ្យមានការទទួលទានកាឡូរីលើស ដែលរួមចំណែកដល់ការឡើងទម្ងន់ ជាពិសេសប្រសិនបើមិនមានតុល្យភាពដោយសកម្មភាពរាងកាយ។
២.ការកើនឡើងជាតិស្ករក្នុងឈាម៖ ល្មើរមានសន្ទស្សន៍ glycemic ខ្ពស់ (GI) មានន័យថាពួកវាអាចបណ្តាលឱ្យមានការកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័សនៃកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម។ បុគ្គលដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬអ្នកដែលគ្រប់គ្រងកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមគួរតែទទួលទានផ្លែល្មើរក្នុងកម្រិតមធ្យម ដើម្បីជៀសវាងការកើនឡើងទាំងនេះ។
៣.បញ្ហារំលាយអាហារ៖ ដោយសារតែជាតិសរសៃខ្ពស់ ការប្រើប្រាស់ច្រើនពេកអាចបណ្តាលឱ្យមិនស្រួលក្នុងការរំលាយអាហារ រួមទាំងការហើមពោះ ឧស្ម័ន និងរាគ ជាពិសេសចំពោះបុគ្គលដែលមិនទម្លាប់ទទួលទានអាហារដែលមានជាតិសរសៃខ្ពស់។
ល្មើរត្រូវបានដាំដុះនៅក្នុងតំបន់ដែលមានអាកាសធាតុក្តៅ ស្ងួត ជាចម្បងនៅមជ្ឈិមបូព៌ា អាហ្វ្រិកខាងជើង និងផ្នែកខ្លះនៃអាស៊ីខាងត្បូង។ ការដាំដុះរបស់ពួកវាក៏កំពុងពង្រីកនៅក្នុងតំបន់ដែលមានលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុស្រដៀងគ្នាផងដែរ ដូចជាផ្នែកខ្លះនៃរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា និងតំបន់មេឌីទែរ៉ាណេផ្សេងទៀត។
១.ប្រទេសមជ្ឈិមបូព៌ា៖ ប្រទេសដូចជាអារ៉ាប៊ីសាអូឌីត អ៊ីរ៉ង់ អ៊ីរ៉ាក់ និងអារ៉ាប់រួមគឺជាប្រទេសមួយក្នុងចំណោមប្រទេសដែលផលិតផ្លែល្មើរច្រើនបំផុត ដែលមានចម្ការដូងច្រើន។
២.ប្រទេសនៅអាហ្វ្រិកខាងជើង៖ អេហ្ស៊ីប ទុយនីស៊ី ម៉ារ៉ុក និងអាល់ហ្សេរី គឺជាអ្នកផលិតល្មើរដ៏សំខាន់នៅអាហ្វ្រិកខាងជើង។
៣.បណ្តាប្រទេសអាស៊ីខាងត្បូង៖ ប៉ាគីស្ថាន ឥណ្ឌា និងអាហ្វហ្គានីស្ថាន ក៏បង្កើនបរិមាណល្មើរយ៉ាងច្រើនផងដែរ។
៤.តំបន់ផ្សេងទៀត៖ ល្មើរក៏អាចត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងផ្នែកខ្លះនៃរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា (សហរដ្ឋអាមេរិក) អ៊ីស្រាអែល និងបណ្តាប្រទេសនៅក្នុងតំបន់មេឌីទែរ៉ាណេ ដូចជាអេស្ប៉ាញ និងអ៊ីតាលី។
អត្ថប្រយោជន៍ផ្លែល្មើរចំពោះសុខភាព
អេហ្ស៊ីប ជាប្រទេសផលិតល្មើរធំជាងគេលើពិភពលោក បន្ទាប់ពីប្រទេសអ៊ីរ៉ង់ អារ៉ាប៊ីសាអូឌីត និងអ៊ីរ៉ាក់។ ប្រទេសទាំងនេះត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាប្រទេសឈានមុខគេលើពិភពលោកក្នុងការដាំដុះកាលពីសម័យមុន ដោយសារអាកាសធាតុអំណោយផលសម្រាប់ការលូតលាស់របស់ល្មើរ និងប្រវត្តិនៃការដាំដុះយូរអង្វែងរបស់ពួកគេ។
ប្រភពព័ត៌មាន
ព័ត៌មានដែលបានផ្តល់នៅទីនេះគឺបានមកពីប្រភពកសិកម្ម និងអាហារូបត្ថម្ភដែលអាចទុកចិត្តបាន៖
១.អង្គការស្បៀងអាហារ និងកសិកម្ម (FAO)៖ របាយការណ៍ និងទិន្នន័យពី FAO ផ្តល់ការយល់ដឹងអំពីផលិតកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មពិភពលោករបស់ល្មើរ។
២.ទិនានុប្បវត្តិសុខភាព និងអាហារូបត្ថម្ភ៖ ការសិក្សាពីទស្សនាវដ្ដីដូចជា The Journal of Food Science, Phytotherapy Research, និង The Journal of Nutrition Science ផ្តល់នូវការយល់ដឹងលម្អិតអំពីអត្ថប្រយោជន៍អាហារូបត្ថម្ភ និងសុខភាពរបស់ល្មើរ។
៣.ក្រសួងកសិកម្មជាតិ និងរបាយការណ៍៖ ក្រសួងកសិកម្មមកពីប្រទេសដូចជាអេហ្ស៊ីប អ៊ីរ៉ង់ និងអារ៉ាប៊ីសាអូឌីត ផ្តល់ទិន្នន័យស្ថិតិ និងការស្រាវជ្រាវលើការដាំដុះ និងផលិតល្មើរ។
៤.អក្សរសិល្ប៍វិទ្យាសាស្ត្រ៖ ឯកសារស្រាវជ្រាវអំពីអត្ថប្រយោជន៍សុខភាពរបស់ល្មើរ និងតម្លៃអាហារូបត្ថម្ភរបស់ពួកវាពីសាកលវិទ្យាល័យ និងអង្គការសុខភាពផ្សេងៗ។
បណ្តុំនៃចំណេះដឹងនេះជួយផ្តល់នូវការយល់ដឹងដ៏ទូលំទូលាយអំពីផ្លែល្មើរ អត្ថប្រយោជន៍ និងវត្តមានសកលរបស់ល្មើរ។
