https://www.profitablecpmrate.com/unwk64hsz?key=0900a560fa346de7ad333c613d330cd3
រមៀត ដែលត្រូវបានគេស្គាល់តាមវិទ្យាសាស្រ្តថា Curcuma longa គឺជាគ្រឿងទេសពណ៌លឿងភ្លឺដែលកើតចេញពីឫសនៃរុក្ខជាតិរមៀត។ វាបានក្លាយជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃឱសថបុរាណ ជាពិសេសនៅក្នុងការអនុវត្ត Ayurvedic និងចិន អស់ជាច្រើនសតវត្សមកហើយ។ រមៀត មិនត្រឹមតែមានតម្លៃសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ធ្វើម្ហូបប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់សុខភាពដ៏មានសក្ដានុពលរបស់វាផងដែរ។ អត្ថបទនេះស្វែងយល់ពីវិធីផ្សេងៗដែលរមៀតអាចជះឥទ្ធិពលជាវិជ្ជមានដល់សុខភាពមនុស្ស និងបរិស្ថាន សមាសភាពរបស់វា ហានិភ័យដែលអាចកើតមាន និងប្រភពដើមនៃភូមិសាស្ត្ររបស់វា។
រមៀត គឺជារុក្ខជាតិផ្កាមួយនៅក្នុងគ្រួសារខ្ញី (Zingiberaceae) ដែលមានដើមកំណើតនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ ដើមរមៀត ឬមើមក្រោមដី ត្រូវបានប្រមូលផល សម្ងួត និងកិន ដើម្បីផលិតគ្រឿងទេស ដែលប្រើជាទូទៅក្នុងការចម្អិនអាហារ។ សារធាតុពណ៌មាសលឿងដែលមាននៅក្នុងរមៀតគឺជាសារធាតុ curcumin ដែលជាសមាសធាតុចម្បងដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះលក្ខណៈសម្បត្តិឱសថជាច្រើនរបស់វា។
តើរមៀតមានផ្ទុកសារធាតុអ្វីខ្លះ?
រមៀតសម្បូរទៅដោយសមាសធាតុជីវសកម្មជាច្រើនដែលរួមចំណែកដល់លក្ខណៈសម្បត្តិលើកកម្ពស់សុខភាពរបស់វា។ អ្វីដែលគួរអោយកត់សំគាល់បំផុតនោះគឺ curcumin ដែលជាសារធាតុ polyphenol ដែលមានសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មខ្លាំង និងប្រឆាំងនឹងការរលាក។
សមាសធាតុសំខាន់ៗផ្សេងទៀតរួមមាន:
១.Demethoxycurcumin និង bisdemethoxycurcumin - សារធាតុ curcuminoids បន្ថែមពីរដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិស្រដៀងទៅនឹង curcumin ។
២.Turmerones - ប្រេងដែលងាយនឹងបង្កជាហេតុត្រូវបានគេរកឃើញថាជួយដល់សុខភាពខួរក្បាល និងមានលក្ខណៈសម្បត្តិប្រឆាំងនឹងការរលាក។
៣.វីតាមីន និងសារធាតុរ៉ែ - ដូចជា វីតាមីន C វីតាមីន E ប៉ូតាស្យូម ជាតិដែក និងម៉ង់ហ្គាណែស។
១.ឥទ្ធិពលប្រឆាំងនឹងការរលាក៖ Curcumin មានលក្ខណៈសម្បត្តិប្រឆាំងនឹងការរលាកដ៏ខ្លាំងក្លា។ វាជួយកែប្រែប្រតិកម្មរលាករបស់រាងកាយ ដែលអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការព្យាបាលជម្ងឺដូចជា រលាកសន្លាក់ រលាកពោះវៀន និងសូម្បីតែស្ថានភាពរ៉ាំរ៉ៃដូចជាជំងឺហឺតជាដើម។
២.លក្ខណៈសម្បត្តិប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម៖ Curcumin ក៏មានមុខងារជាសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម បន្សាបរ៉ាឌីកាល់សេរី ដែលអាចបណ្តាលឱ្យមានភាពតានតឹងអុកស៊ីតកម្ម។ វាជួយការពារកោសិកាពីការខូចខាត ដែលអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ រួមទាំងជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង ជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងមហារីក។
៣.ធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវមុខងារខួរក្បាល៖ រមៀតត្រូវបានគេបង្ហាញថាដើម្បីបង្កើនកត្តា neurotrophic មកពីខួរក្បាល (BDNF) ដែលជាប្រូតេអ៊ីនដែលជួយដល់សុខភាពខួរក្បាល។ BDNF ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការចងចាំដែលប្រសើរឡើង ហើយអាចជួយការពារជំងឺនៃប្រព័ន្ធប្រសាទដូចជាជំងឺភ្លេចភ្លាំង។៤.បង្កើនប្រព័ន្ធភាពសុំា៖ ដោយសារឥទ្ធិពលប្រឆាំងនឹងការរលាក និងប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មរបស់វា រមៀតអាចជួយពង្រឹងប្រព័ន្ធភាពសុំា ធ្វើអោយប្រសើរឡើងនូវសមត្ថភាពរបស់រាងកាយក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការឆ្លងមេរោគ និងជំងឺផ្សេងៗ។
៥.សុខភាពរំលាយអាហារ៖ រមៀតជួយក្នុងការរំលាយអាហារ និងអាចកាត់បន្ថយរោគសញ្ញានៃការមិនរំលាយអាហារ និងហើមពោះ។ វាត្រូវបានគេប្រើជាទូទៅក្នុងឱសថបុរាណដើម្បីព្យាបាលបញ្ហាក្រពះពោះវៀនដូចជា ជម្ងឺរលាកពោះវៀនធំ (IBS)។
៦.ជំនួយដល់សុខភាពថ្លើម៖ រមៀតជួយបន្សាបជាតិពុលពីថ្លើម ដោយបង្កើនការផលិតទឹកប្រមាត់ ដែលជួយដល់ការរំលាយជាតិខ្លាញ់។ វាក៏មានប្រសិទ្ធិភាព hepatoprotective ដែលអាចកាត់បន្ថយការខូចខាតថ្លើមដែលបណ្តាលមកពីជាតិពុលឬជំងឺ។
រមៀត និងបរិស្ថាន
ការដាំដុះរមៀត ដូចជាការអនុវត្តកសិកម្មផ្សេងទៀត អាចមានទាំងផលប៉ះពាល់បរិស្ថានវិជ្ជមាន និងអវិជ្ជមាន។
១.កសិកម្មប្រកបដោយនិរន្តរភាព៖ រមៀតត្រូវបានដាំដុះជាញឹកញាប់ដោយប្រើបច្ចេកទេសកសិកម្មសរីរាង្គនៅក្នុងតំបន់ដែលថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត និងជីគីមីមិនសូវមានជាទូទៅ។ នេះជួយរក្សាសុខភាពដី និងកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការបំពុលបរិស្ថាន។
២.សំណឹកដី និងការប្រើប្រាស់ទឹក៖ នៅតំបន់ខ្លះ ការដាំរមៀតក្នុងទ្រង់ទ្រាយធំអាចនាំឱ្យមានការរិចរិលដី និងកង្វះទឹក ជាពិសេសនៅពេលដែលការអនុវត្តប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្តមិនមានប្រសិទ្ធភាព។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បច្ចេកទេសកសិកម្មប្រកបដោយនិរន្តរភាព រួមទាំងការបង្វិលដំណាំ និងការអនុវត្តការអភិរក្សដី អាចកាត់បន្ថយហានិភ័យបរិស្ថានទាំងនេះ។
៣.ជីវចម្រុះ៖ ជាធម្មតារមៀតត្រូវបានដាំដុះនៅក្នុងតំបន់ជីវចម្រុះ ដែលការដាំដុះរបស់វាអាចទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីរុក្ខជាតិ និងសត្វក្នុងតំបន់ ដោយរក្សាបាននូវប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីដែលមានតុល្យភាព។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការពង្រីកការដាំដុះរមៀតនៅក្នុងតំបន់ដែលមិនមែនជាដើមអាចរំខានដល់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីក្នុងស្រុក ប្រសិនបើមិនមានការគ្រប់គ្រងត្រឹមត្រូវ។
តើមានហានិភ័យដល់សុខភាពមនុស្សទេ?
ខណៈពេលដែលរមៀតជាទូទៅមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន ការប្រើប្រាស់ច្រើនហួសប្រមាណអាចនាំឱ្យមានផលប៉ះពាល់មួយចំនួន។ កម្រិតខ្ពស់នៃ curcumin ជាពិសេសនៅពេលប្រើជាអាហារបំប៉នអាចបណ្តាលឱ្យ:
១.បញ្ហាក្រពះពោះវៀន៖ បុគ្គលខ្លះអាចមានអាការឈឺក្រពះ ចង្អោរ ឬរាគ។
២.ធ្វើឱ្យឈាមស្តើង៖ សារធាតុ Curcumin អាចមានលក្ខណៈសម្បត្តិប្រឆាំងនឹងការកកឈាម ដែលអាចធ្វើអន្តរកម្មជាមួយនឹងថ្នាំធ្វើឱ្យឈាមស្តើង ឬបង្កើនហានិភ័យនៃការហូរឈាម។
៣.ប្រតិកម្មអាលែហ្សី៖ ទោះបីជាកម្រក៏ដោយ មនុស្សមួយចំនួនអាចមានអាឡែស៊ីជាមួយរមៀត ហើយអាចជួបប្រទះកន្ទួល ឬពិបាកដកដង្ហើម។
៤.ការរំខានជាមួយថ្នាំ៖ រមៀតអាចធ្វើអន្តរកម្មជាមួយថ្នាំផ្សេងៗ រួមទាំងថ្នាំព្យាបាលដោយគីមី ថ្នាំបញ្ចុះសម្ពាធឈាម និងថ្នាំសម្រាប់ជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ វាចាំបាច់ណាស់ក្នុងការពិគ្រោះជាមួយអ្នកជំនាញផ្នែកថែទាំសុខភាពមុនពេលទទួលទានថ្នាំគ្រាប់រមៀត ជាពិសេសចំពោះបុគ្គលដែលមានលក្ខខណ្ឌមុន។
រមៀតមានដើមកំណើតនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ជាពិសេសប្រទេសឥណ្ឌា ដែលវាត្រូវបានគេដាំដុះជាង ៤០០០ ឆ្នាំមកហើយ។ ឥណ្ឌានៅតែជាប្រទេសផលិតនិងនាំចេញរមៀតធំជាងគេបំផុតសព្វថ្ងៃ។ គ្រឿងទេសនេះក៏លូតលាស់នៅក្នុងអាកាសធាតុត្រូពិច ហើយត្រូវបានដាំដុះនៅក្នុងតំបន់ដូចជាប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ហ្វីលីពីន និងផ្នែកខ្លះនៃអាមេរិកកណ្តាល។
តំបន់ដែលរកឃើញរមៀត
រមៀតត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងតំបន់ត្រូពិច និងស៊ុបត្រូពិចជាច្រើនជុំវិញពិភពលោក។ ប្រទេសកំពូលដែលផលិតរមៀតគឺ៖
១.ប្រទេសឥណ្ឌា៖ ប្រទេសឥណ្ឌាមានច្រើនជាង 80% នៃផលិតកម្មរមៀតសកល ជាពិសេសនៅក្នុងរដ្ឋដូចជា Andhra Pradesh, Tamil Nadu, Odisha និង Karnataka។
២.ឥណ្ឌូណេស៊ី៖ ជាប្រទេសផលិតរមៀតដ៏សំខាន់ ជាពិសេសនៅក្នុងតំបន់ដូចជាកោះបាលី និងជ្វា។៣.បង់ក្លាដែស៖ ត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរសម្រាប់ការដាំដុះរមៀត ជាចម្បងនៅតំបន់ជនបទ។៤.ស្រីលង្កា៖ ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជារមៀតដែលមានគុណភាពខ្ពស់ ដែលត្រូវបាននាំចេញទូទាំងពិភពលោក។
មកទល់ពេលនេះ ប្រទេសឥណ្ឌាគឺជាប្រទេសផលិតរមៀតច្រើនជាងគេបំផុតនៅលើពិភពលោក។ ប្រទេសនេះមានប្រវត្តិដាំដុះរមៀតយូរមកហើយ ហើយគ្រឿងទេសមានសារសំខាន់វប្បធម៌យ៉ាងសម្បើម។ រដ្ឋ Andhra Pradesh ត្រូវបានគេសំដៅជាញឹកញាប់ថាជា "រាជធានីរមៀតនៃប្រទេសឥណ្ឌា" ដែលផលិតរមៀតដែលមានគុណភាពខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងពិភពលោក។
សេចក្តីសន្និដ្ឋាន
រមៀត ដែលមានអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនសម្រាប់សុខភាព គឺជាសារធាតុធម្មជាតិដ៏មានឥទ្ធិពលដែលអាចជះឥទ្ធិពលជាវិជ្ជមានដល់សុខុមាលភាពរបស់មនុស្ស។ លក្ខណៈសម្បត្តិប្រឆាំងនឹងការរលាក អង់ទីអុកស៊ីដង់ និងបង្កើនភាពស៊ាំរបស់វា ធ្វើឱ្យវាក្លាយជាសមាសធាតុដ៏មានតម្លៃនៃឱសថទំនើប និងបុរាណ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដូចជាសមាសធាតុដ៏មានឥទ្ធិពលណាមួយ រមៀតគួរតែត្រូវបានប្រើដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ជាពិសេសក្នុងទម្រង់ប្រមូលផ្តុំដូចជាអាហារបំប៉នជាដើម។ ទាក់ទងនឹងបរិស្ថាន ខណៈពេលដែលការធ្វើកសិកម្មរមៀតអាចមានផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានមួយចំនួន ការអនុវត្តកសិកម្មប្រកបដោយនិរន្តរភាពអាចជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យទាំងនេះ។
ដោយមានប្រទេសឥណ្ឌាជាប្រភពចម្បងរបស់វា រមៀតនៅតែបន្តជាទំនិញដែលគួរឱ្យស្រឡាញ់ទូទាំងពិភពលោក ដោយផ្តល់នូវការបញ្ចូលគ្នានៃអត្ថប្រយោជន៍សុខភាព និងសារៈសំខាន់នៃវប្បធម៌។ នៅពេលដែលការស្រាវជ្រាវបន្តស្វែងរកបន្ថែមទៀតអំពីសមាសធាតុជីវសកម្មរបស់វា តួនាទីរបស់រមៀតក្នុងសុខភាពមនុស្សទំនងជានឹងពង្រីក ដែលផ្តល់សក្តានុពលសម្រាប់កម្មវិធីព្យាបាលកាន់តែច្រើន។
ប្រភព
១.មជ្ឈមណ្ឌលជាតិសម្រាប់សុខភាពបំពេញបន្ថែម និងសមាហរណកម្ម (NCCIH) ។ "រមៀត។" នាយកដ្ឋានសុខភាព និងសេវាមនុស្សរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។
២.Sharma, R. A. , et al ។ "Curcumin: មាសរឹងរបស់ឥណ្ឌា" ។ វឌ្ឍនភាពក្នុងវេជ្ជសាស្ត្រពិសោធន៍ និងជីវវិទ្យា ឆ្នាំ ២០០៥។
៣.គ្លីនិក Mayo ។ "រមៀត និង curcumin" ។
៤.ទិនានុប្បវត្តិអន្តរជាតិនៃការស្រាវជ្រាវបរិស្ថាន និងសុខភាពសាធារណៈ ឆ្នាំ 2019 "ការដាំដុះរមៀត និងផលប៉ះពាល់បរិស្ថានរបស់វា។"
៥.Journal of Clinical Medicine, 2021. "រមៀត និង curcumin សម្រាប់ការលើកកម្ពស់សុខភាព។"
